เสียงดังกึกก้องของค้อนดังออกมาจากหลังคาชาเล่ต์และสะท้อนกับพรี-แอลป์อันเงียบสงบของฟรีบูร์ก สวิตเซอร์แลนด์วินเซนต์ กาเชต์ หนึ่งในช่าง ทาวิลลองเนอร์ระดับปรมาจารย์ที่ยังหลงเหลืออยู่เพียงไม่กี่แห่งของประเทศหรือสถาปนิกและช่างทำหลังคาชาวสวิสดั้งเดิมและผู้ผลิตกระเบื้องมุงหลังคา วางไม้มุงหลังคาอย่างระมัดระวังบนโครงหลังคา ในที่สุดเขาก็สร้างเสร็จหนึ่งตารางเมตร
ซึ่งเป็นงานที่ต้องใช้แรงงานมากซึ่งใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงและต้องใช้งูสวัด 250 ตัว ซึ่งมองเห็นได้เพียง 12 อันเท่านั้น และเขาต้องทำงานเพิ่มอีก 200 อันจึงจะเสร็จ ผลงานอันมีศิลปะแต่น่าเบื่อของ Gachet และช่างฝีมือคนอื่น ๆ เช่นเขา คือสิ่งที่รักษาประเพณีการใช้ชีวิตของ ชาวสวิสให้คงอยู่ต่อไป สืบเนื่องมาจากสมัยกัลโล-โรมัน ประเพณีของ tavillonnage หรือหลังคามุงด้วยไม้นั้นพบได้ทั่วประเทศสวิตเซอร์แลนด์ แต่มีความแข็งแกร่งเป็นพิเศษใน Fribourg และ Vaud ที่พูดภาษาฝรั่งเศส ซึ่งเป็นรัฐทางตะวันตกของสวิตเซอร์แลนด์สองแห่งที่ติดกับเทือกเขา Jura ที่ ต้นไม้ที่ดีที่สุดสำหรับปลูกหลังคา เช่นเดียวกับการเดินผ่านหน้าของเรื่องราวของ Hansel และ Gretel กระท่อมที่ตั้งอยู่ตามไหล่เขาราวกับเศษขนมปังขิงที่ทอดผ่านภูเขา สถาปัตยกรรมสวิสในเขตปกครองเหล่านี้ยังคงเป็นสัญลักษณ์ทางวัฒนธรรมที่สำคัญ โดยมีหมู่บ้านหลายแห่งกำหนดแนวทางทางประวัติศาสตร์ที่เข้มงวดซึ่งต้องปฏิบัติตามและปฏิบัติตาม ตั้งแต่การเลือกต้นไม้ในฤดูใบไม้ร่วงและการทำงูสวัดในฤดูหนาว ไปจนถึงงานน่าเบื่อของการทำงูสวัดที่หนาพอที่จะกันสภาพอากาศที่เลวร้าย แต่บางพอที่จะแห้งโดยไม่เน่าเปื่อย